ευμορφογεναμένος

εὐμορφογεναμένος, -η, -ον και όμορφογεναμένος, -η, -ον (Μ)

καλοκαμωμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < εύμορφα + γενάμενος, μεταπλασμένος τ. μτχ. αορ. τού γίνομαι (αντί γενόμενος)

πρβλ. λεγάμενος / λεγόμενος].